REEUW

Ze slapen nu, de mensen,
ze voeren stukjes op
en doen wat hen in 't echt
niet vaak zal overkomen.
Ze dromen niet,
dat heb ik nooit gezegd.
Ze zoeken slechts een rijm, een onderkomen
voor wat zich overdag aan hen heeft voorgedaan
en schreeuwen soms op lattenbodems
een schreeuw die gaat van neeneenee.

Reeuw speelt zich af op het moment dat een landschap in een visioen verandert. Het is het angstzweet van de man die buiten een vrouw ontmoet.
'De dood hitst op, weet je. Vrouwen vallen voor jagers. Van lijkluchtjes worden ze reeuws'.